Za: Laboratorium Psychoedukacji
,,Na neurotyczną potrzebę miłości mogą wskazywać:
• poczucie, że ‘gdy kocham, mniej się boję’ – wtedy jej zadaniem jest uśmierzyć lęk przed światem i zatopić się w czyichś ramionach w poszukiwaniu bezpieczeństwa
• kurczowe trzymanie się kogoś dla zaspokojenia własnych potrzeb – czasem walka o pozostanie w związku jest tak silna, że osoba może ponosić mnóstwo strat, upokorzeń, odrzuceń, ale jej postanowienie trwania w związku nie zmienia się; im bardziej ucieka przed własnym lękiem, tym bardziej kurczowo trzyma się kogoś, kogo postrzega jako wybawiciela
• natychmiastowa zmiana reakcji i uczuć wobec obiektu miłości, gdy nie zaspokaja potrzeby bezpieczeństwa, akceptacji, miłości. Takie niezaspokojenie może budzić gniew, rozczarowanie, zwątpienie – a wtedy uczucie bezgranicznej miłości, wdzięczności i oddania znika jak kamfora. Brakuje kluczowego czynnika miłości, czyli stałości uczuć
• lekceważenie pragnień i potrzeb drugiego człowieka i niemożność pogodzenia się z jego wadami, żądanie od partnera/ki doskonałości – często przejawia się narzekaniem lub złośliwością, gdy partner/ka spotyka się ze swoimi znajomymi, realizuje swoje własne potrzeby lub nie spełnia (często niewypowiedzianych) oczekiwań – osoby te żyją w przekonaniu, że jeśli ktoś naprawdę kocha, zrezygnuje z siebie i poświęci się w całości zaspokajaniu jego potrzeb; jak widać w takim układzie nie ma miejsca na wzajemność
• brak umiejętności przyjmowania miłości – każdy przejaw miłości może pozornie uspokoić osobę czy dać jej nawet poczucie szczęścia, ale w rzeczywistości wywołuje u niej niedowierzanie i nieufność, a nawet strach. Nie wierzy ona w miłość, bo jest głęboko przekonana, że nikt nie mógłby jej pokochać. I to uczucie, że jest się niegodnym miłości, ma często charakter świadomego przekonania, którego nie mogą podważyć żadne dowody świadczące o czymś przeciwnym.
• przeżywanie silnego lęku, podejrzliwości czy wręcz przerażenia w sytuacjach gdy ktoś okazuje sympatię czy pozytywne intencje; częste interpretowanie neutralnych działań jako próby zdominowania lub krytyki.
• brak tolerancji na samotność i pojawianie się panicznego strachu przed pozostawaniem samemu – kontakt z drugim człowiekiem ma za zadanie przede wszystkim przynosić ulgę i zaspokajać potrzebę bezpieczeństwa, a nie budować bliskość czy dawać obu osobom radość z bycia ze sobą
• zdobycie miłości jest sprawą najwyższej wagi, osoba jest gotowa ponieść każdą cenę (np. uległość lub zależność emocjonalną), aby nie stracić obiektu miłości
• nienasycenie, zachłanność, niecierpliwość, żądanie poświęceń, czasu, rad , pomocy, itp.
• nadwrażliwość na jakiekolwiek objawy odrzucenia – każda sytuacja w której nie są spełnione oczekiwania jest odbierana jako odrzucenie, oznaka poniżenia, co wyzwala z kolei złość na partnera/-kę.
K. Horney „Neurotyczna osobowość naszych czasów””
