PRAWDZIWA OPOWIEŚĆ…

PRAWDZIWA OPOWIEŚĆ…
,,Pacjenci z BPD (borderline personality disorder) są bowiem pełni przeciwieństw, a ich leczenie polega na balansowaniu między ekstremami, tak by osiągnąć zgodę z samym sobą i wewnętrzną stabilność. (…)
BPD stanowi prawdziwą zmorę psychiatrii. Wielu lekarzy unika pacjentów z tą chorobą, gdyż panuje przekonanie, że są oni bardzo męczący i nieuleczalni. (…)
Okazało się, że udoskonalone metody leczenia, takie jak dialektyczna terapia behawioralna i odpowiednio dobrane techniki psychoanalityczne, przynoszą dobre rezultaty.”
dr med. Jerold J. Kreisman

,,Zniosłabym jeszcze takie epitety, jak: ,,twarda”, ,,niezrozumiana”, ,,chwiejna” czy ,,niezdyscyplinowana”. Jednak ta kliniczna diagnoza wywracała mój charakter na nice. ,,Manipulująca ludźmi. Uwodzicielska i rozpustna. Dramatyzująca. Chcąca wciąż być w centrum uwagi. Podatna na uzależnienia. Przesadnie reagująca, czasami wręcz histeryczna. Duże wahania nastrojów. Wyraźne tendencje samobójcze, jak też socjopatyczne. “(…)

Każde dziecko zasługuje na rodziców, którzy będą go darzyć bezwarunkową miłością i nie będą wykorzystywać jego słabości. Nie dlatego, że dziecko coś określonego zrobi lub powie, ale dlatego, że po prostu jest. Dziecko nie musi zasłużyć sobie na tę miłość. Ma do niej prawo z racji urodzenia. (…)

Kiedy byłaś małą dziewczynką, bałaś się wyrazić te silne emocje. Bałaś się wyjść w nocy z pokoju czy płakać ze strachu, a tym bardziej wybuchnąć gniewem. To nie było bezpieczne. Nie przyjęto by twoich lęków czy złości, gdybyś odważyła się je wyrazić. Bałaś się, ze jeśli powiesz rodzicom, że ich nienawidzisz, to oni cię znienawidzą. A przecież potrzebowałaś ich, tak jak wszystkie dzieci. Nie mogłaś ryzykować. Ukryłaś więc głęboko te uczucia. Musiałaś jeśli chciałaś przetrwać. I przez to część ciebie nigdy nie wydoroślała. Ta część dziecięcych lęków nigdy cię nie opuściła. (…)
Miłość jest silniejsza niż nienawiść. (…)

Przetrwałaś, bo strałaś się wykorzystać wszystko, w czym była choćby odrobina miłości. (…) Szukałaś tego uczucia i karmiłaś się nim. Dzięki temu przetrwałaś. (…) Ale naprawdę przetrwałaś, bo miłość jest tak potężna, że nawet niewielka jej ilość pozwala znosić najgorsze. Wytworzyłaś sobie nieprawdziwy mechanizm obronny. W rzeczywistości pomogło ci to, że nigdy nie poddałaś się w szukaniu miłości. Robiłaś wszystko, by trwała jak najdłużej i pomagała ci żyć. Dzięki temu przetrwałaś.
Terapia nie jest łatwa (…) to bolesny i żmudny proces. Ale po drugiej stronie czeka cię życie, którego nawet sobie nie wyobrażasz. Tak satysfakcjonujące, że kiedy wreszcie je osiągniesz, zrozumiesz, że warto było teraz tak cierpieć.”
,,Uratuj mnie” Rachel Reiland