Słowo o… STAROŚCI

Słowo o… STAROŚCI

Autor tekstu: Agnieszka Zięba-Wójtowicz
Czyta: Agnieszka Zięba-Wójtowicz​

SŁOWO O STAROŚCI

Starość

Idzie do nas
Przez całe życie

Nie ukrywa się

Jest zapowiedzianym
Gościem

A jednak
Zaskakuje Cię

Nie chcesz
Jej

Udajesz że
Nie ma jej

Krzyczysz
Czasami
Jak dziecko

Idź sobie
Precz!

Niszczysz moje
Dni

Bo ja chcę
Wiecznie młody
I niedojrzały być

Pożyć
Jeszcze chcę!

Krzyczysz
I uciekasz

Zostawiasz
Samego sobie

Starego
Chorego
I zależnego
Człowieka

Nie chcesz widzieć
Jak

Opuszczają go
Zmysły

Jak traci
Kontrolę

Jak
Nie panuje
Nad sobą
Nad życiem
Nad wszystkim

Swoim widokiem
Starszy Cię

Nie rozumiesz

On odchodzi

A Ty pociski
Z agresji ładujesz

A stary
Bezradny
I zależny człowiek

Leży sobie

Czuje że
Odchodzi

Prosi o spotkanie
Lecz Ty mu
Nie wierzysz

Nie chcesz
Spotkania

Odmawiasz

Bo u Ciebie
Trwa właśnie
Zabawa

Kto inny
Za Ciebie

Ciężar tego pożegnania
Niesie

Baw się
Baw
Baw się
Dalej

A co jeśli
Nikt nie przyjdzie
Na z Tobą tutaj
Pożegnanie

I powie
Tak jak Ty

Że
Jeszcze chce
Pożyć… ?


A teraz
Konferencją chcę
Zainteresować Was:

https://konferencja-hospicjum.pl/

02/12/2022

,,Konferencja jest bezpłatna, odbędzie się w formule hybrydowej. Jest skierowana do osób, dla których obecność przy umierającym człowieku jest trudnym, ale oczywistym zadaniem i wszystkich tych, którzy chcą wiedzieć jak wspierać innych w obliczu śmierci.”