WINA W CIELE SKRYTA…

,,Konsultowałam ostatnio parę rodziców z dwuipółletnią córeczką, ponieważ miała problemy w kontaktach z dziećmi. Albo była agresywna albo się izolowała. Miała też napady kaszlu, od czasu do czasu zdarzały się jej wysypki. Lekarze nie znaleźli przyczyny medycznej, badania diagnostyczne były w toku. Dawno nie spotkałam rodziców, którzy byliby tak uważni, tak troskliwi i którzy wiedzieliby tak dużo o dziecku. Ale mimo to, dziewczynka wydawała się nieszczęśliwa. Bawiąc się ze mną w twórczy sposób, jednocześnie wyrażała niepokój. Biegała, zmieniała przedmioty manipulacji, zachowywała się tak, jakby ciągle czegoś szukała. Pomyślałam, że pewnie coś ważnego w sensie symbolicznym straciła i nie potrafi sobie z tym poradzić. 

Okazało się, że rodzice planują rozwód, ponieważ tata związał się z inną partnerką. Kiedy rozmawiałam z nimi bez córki każde z nich próbowało mi udowodnić, że wie o dziecku więcej niż drugi opiekun. Rywalizowali jak małe dzieci, przekrzykując się i bardzo głośno mówiąc. Matka miała wiele pretensji do ojca dziewczynki. Poprosiłam ich o wyobrażenie sobie, że jestem ich córeczką i powiedzenie, co mogę odczuwać. Bez namysłu, obydwoje stanowczo stwierdzili – „Jest wszystkiego za dużo”. Udało się o tym razem porozmawiać. Rodzice wykazali empatię czyli zrozumienie stanów psychicznych i emocji córki. Przyjęli propozycję pomocy psychologicznej dla każdego z nich z osobna u różnych specjalistów. Mam dużo nadziei, że tej rodzinie uda się znaleźć taki sposób rozwiązania ich trudnej wspólnej historii, aby nie obarczała ona dziecka. “

profesor Katarzyna Schier, fragment wywiadu z 2012 r”

Za: Laboratorium Psychoedukacji